तू येऊच नकोस...

-
        दूरवर कुठेतरी, माझ्या इथून दिसणारही नाहीस अशा जगातली तू.. थोडा त्रासच होईल तुला, माझ्या जगात यायला... इतका दूरचा प्रवास करताना थकून जाशील तू आणि मागेही फिरशील कदाचीत.. तुझ्या सुखकर सोई-सुविधांपेक्षा इथलं ऊन जरा जास्तच बोचेल तुला.. तुझी चारचाकी गाडी यायला रस्ता सुद्धा नाहीये इथे.. तुला पायीच यावं लागेल. त्या काट्याकुट्याच्या रस्त्यावरून चालताना तुझं माझ्यावरचं प्रेम आटूनही जाईल बहुतेक.. तुला सवय नसेल पण माझ्या गावात शिरताना नाकाला रुमाल लावावा लागेल तुला.. गावात शिरल्यावर तुला लहान मुलं खेळताना दिसतील. त्यांच्या अंगावरच्या विरलेल्या कपड्यांना पाहून माझ्यावरचं तुझं प्रेमही विरेल... आश्चर्याने तुझ्याकडे पाहणारी ती मुले मागे टाकून पुढे जाशील आणि गावातली प्रत्येक नजर तुला राठ, कठीण आणि अरसिक वाटेल.. त्यातल्याच एखाद्या नजरेला माझा पत्ता विचारून माझ्या घराकडे येताना लाखो विचार येतील तुझ्या मनात आणि या विचारांमध्ये तुझं माझ्यावरचं प्रेमही वाहुन जाईल.. बांधावरून चालत येताना माझं झोपडीवजा घर पाहिलं की तुझी पावलं थबकतील, तुला तुझ्या प्रेमावर कीव येईल आणि आल्यावाटेने परत जायची इच्छाही होईल तुला.. घराजवळ आल्यावर बाहेर धुपत पडलेली चुल, मातीने शेकारलेल्या भिंती, मोरीची गटार अशी एकंदरीत दरिद्री परिस्थिती पहिली, की तुला तुझाच राग यायला लागेल आणि चटकन मागे फिरायची इच्छा होईल तुझी.. घरात आल्यावर अंधाऱ्या दोन खोल्या, कळकटलेल्या ढिसाळ भिंती, मंदिराच्या गाभाऱ्यासारखा दमट वास, बिनादुधाचा चहा पाहिला, की तुला तुझीच लाज वाटायला लागेल आणि धावत सुटशील तू, तुझ्या जगात, कायमची... मागे वळून पहायची इच्छाच काय पण तुला या आठवणी सुद्धा नकोशा वाटतील आणि तुझं माझ्यावरचं प्रेम शेवटचा श्वास घेईल...
        म्हणून सांगतो प्रिये, त्या तुझ्या मखमली, रंगीबेरंगी, ताज्यातवान्या जगाला मागे सोडून माझ्या या सुरकुतलेल्या, निरस, कुजलेल्या बेरंगी जगात, तू येऊच नकोस... तू येऊच नकोस..!!!

                                   -प्रतीक कुंडलीक शिंदे (११ एप्रिल २०१८)
                                      www.instagram.com/patrick.writes
                                      www.facebook.com/pratik780
                                      www.facebook.com/PatrickWritesLife
                                      www.twitter.com/patrick0780

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

मने जुळली नाहीत म्हणून..

-
  मने जुळली नाहीत म्हणून शब्द जुळवण्याचा प्रयत्न करत आहे पण आजकाल ते ही एकमेकांशी जुळत नाहीत कदाचीत त्यांनाही अहंकार आड येत असावा... काही शब्द बोल्ड आहेत ठाम आहेत त्यांच्या विचारांवर तर काही आहेत इटॅलिक स्वच्छंदी, प्रवाहानुसार बदलणारे आणि अंडरलाईन मात्र दोघांना हवीय स्वतःच महत्व अधोरेखीत करण्यासाठी पण त्यांच्या या खेळात कविता मात्र भरकटलीय ... काही शब्द कर्सिव्ह इंग्लिश आहेत त्यांची सामाजिक किंमत जास्त आहे तर काही आहेत मराठी देवनागरी लिपीतील आपलेपणा ठासून भरलेला आहे त्यांच्यात पण त्यांच्या मिलनात काहीतरी मिसिंग वाटते नैसर्गिकपणा नसल्यावर गोष्टी निर्जीव वाटायला लागतात ... काही शब्द सरळ आहेत, ना काना ना मात्रा पण त्यांना त्याची पर्वा नाही तर काही शब्द आहेत, वेलांटी आणि उकारयुक्त पण त्यांना आस लागलीय जोडशब्द बनण्याची अशा वेळी त्यांच्या एकत्र येण्याने, व्याकरण मात्र फिकं पडतंय ... काही शब्द नामें आहेत स्वतःची ओळख त्यांनी जपली आहे तर काही शब्द ही सर्वनामे आहेत अवलंबून तर रहावं लागतं त्यांना नामांवरच पण त्यांच्या सोबत बसायला मात्र त्यांना जागा नाही ... - आशिष दहातोंडे (२६ जानेवारी २०१९)
Read more

मी बुद्ध आहे काळोखाचा

-
मी बुद्ध आहे काळोखाचा अज्ञानातील सुख माझ्या नशिबी नाही कळत नकळत अनेक मनं दुखावलीत माझ्या अश्रूंची कर्ज दुसऱ्यांनी चुकवलीत भूतकाळातल्या चुका दुरुस्त करायला भविष्याचा वेध घेतोय भविष्याची चिंता भूतकाळातल्या आठवणींमध्ये विसरतोय वर्तमानामध्ये मी जगत नाही... स्वप्नांना प्रश्न विचारून निरुत्तर केलय संथपणे विचारांचा रवंथ करून स्वप्नांना तिलांजली वाहिलीय अनेक कविता मनामध्ये विरून श्रेष्ठत्वाला पावल्या आज तिला कागदावर उतरवून तिचीपण किंमत कमी करतोय कडवी जुळवण्याची आता इच्छा होत नाही कविता आणि आयुष्याचं यमक जुळवण्याची तसदी मी आता घेत नाही आयुष्याच्या तुटलेल्या आरशावर स्वतःची अनेक प्रतिबिंबे दिसतात त्यातलं खरं प्रतिबिंब कोणतं, हेच आता कळत नाही... - आशिष दहातोंडे (रावण)
Read more