दुनियादारी...

पहिल्यांदाच जेव्हा तुला,
        कॉलेजात पाहिलं,
ओठांवरचं हसू माझ्या,
        ओठांतच राहिलं...

कळलंच नाही मला,
        की तुझा कसा झालो,
नकळतच तुझ्यामध्ये,
        हरवून मी गेलो...

तुला पाहण्यासाठीच,
        सगळे lectures करत होतो,
तुझ्या नादात कधीकधी,
        attendance सुद्धा विसरत होतो...

तुला सुद्धा या सगळ्याची,
        जाणीव कदाचीत झाली होती,
म्हणूनच ना गं त्या दिवशी,
        तू लवकर वर्गात आली होती...

काय बोलायचं, कसं बोलायचं,
        सगळं पाठ केलं होतं,
पण तुला समोर पाहिल्यावर मला,
        धाडस कुठ उरलं होतं...

तरी सुद्धा तुला सगळं,
        समजून चुकलं होतं,
म्हणूनच ना गं त्या दिवशी,
        आपलं सुत जुळलं होतं...

famous होती आपली यारी,
        कट्ट्यावर कॉलेजच्या,
घेतल्या होत्या आपण,
        आणाभाका प्रेमाच्या...

पण एके दिवशी तुला,
        "त्याच्या"सोबत पाहिलं,
प्रेमाचं पाखरू माझं,
        चरफडतच राहिलं...

तरी सुद्धा माझा जीव,
        गुंतला होता तुझ्यात,
पण काय उपयोग होता आता,
        मी न तळ्यात ना मळ्यात...

कुठे गेली आता,
        ती तुझी न माझी यारी,
आता उरली फक्त...
        फक्त दुनियादारी....!
                                     - प्रतीक कुंडलीक शिंदे (२६ जानेवारी २०१५)
                                      www.facebook.com/pratik780
                                      www.twitter.com/patrick0780
                                      www.instagram.com/patrick.cpp